بررسی توان تفرجی پارک جنگلی آبیدر با استفاده از gis

به منظور بررسی توان تفرجی پارک جنگلی آبیدر واقع در جنوب غربی سنندج به مساحت 1555هکتار، از فن آوری gis استفاده شد. ابتدا نقشه های شیب، جهت و ارتفاع در نرم افزارهای arc gis 9.1 و arcview 3.3 تهیه شدند. سپس با تلفیق آنها نقشه شکل زمین به دست آمد. به منظور تهیه نقشه تراکم پوشش گیاهی با بازدید میدانی و با روش آماربرداری ترانسکت خطی اندازه گیری و طبق مدل توریسم مخدوم طبقه بندی شد. با روی هم گذاری نقشه شکل زمین، طبقات خاک و پوشش گیاهی نقشه واحدهای زیست محیطی تهیه شد. در نهایت از مقایسه واحدها با مدل توریسم مخدوم، نقشه توان تفرجی اولیه بدست آمد. نتایج نشان داد از کل مساحت منطقه 5 درصد از پارک آبیدر دارای توان تفرج متمرکز طبقه دو، 50 درصد توان تفرج گسترده طبقه یک و 45 درصد از سطح پارک دارای توان تفرج گسترده طبقه دو می باشد. برای بررسی چگونگی تقاضا برای تفرج از فرم پرسشنامه استفاده شد لذا مشخص شد در مناطقی که پوشش گیاهی مناسب و منابع آبی وجود دارد تقاضای تفرجی نیز زیاد می باشد. نتایج نشان داد که نوع و درجات مختلف تفرج به منابع آبی و تراکم پوشش گیاهی بستگی دارد که این فاکتورها همراه فاکتورهای فیزیکی( شیب ،جهت و خاک)، در تعیین پتانسیل تفرجی پارک موثرند. پس از تهیه نقشه توان تفرجی اولیه نقشه منابع آبی به عنوان یک لایه اطلاعاتی تهیه و با نقشه توان تفرجی اولیه ادغام شد با دخالت دادن فاکتور منابع آبی در نقشه توان تفرجی اولیه طبقات تفرجی تغییر کرده بدین صورت که 2 درصد از پارک آبیدر دارای توان تفرج متمرکز طبقه یک،23 درصد توان تفرج متمرکز طبقه 2، 31درصد توان تفرج گسترده طبقه یک و 44 درصد از سطح پارک دارای توان تفرج گسترده طبقه دو می باشد. بررسی نتایج در این مطالعه نشان داد، اقلیم وآب و هوا، وجود و کیفیت منابع آبی، درصد پوشش جنگلی، امکانات و راههای دسترسی، شیب و جهت آن و خاک به ترتیب بیشترین تأثیر بر فرایند ارزیابی را دارند. در مرحله بعد بر اساس نقشه توان تفرجی نهایی 8 ایستگاه که دارای بهترین مشخصات برای قابلیت تفرجی بودند انتخاب گردیدند. برای تعیین اولویت مکانی زمانی با استفاده از معیار های طبیعت گردی به هر منطقه امتیاز داده شد که به ترتیب ایستگاه 3، 1، 4، 6، 5، 2، 8 و 7 در اولویت برنامه ریزی تفرجی قرار دارند.